Vind jij paarden stiekem nogal indrukwekkend?
Paarden reageren op wat je voelt of op hoe jij je voelt. In het wild zijn paarden voor hun ‘overleving’ afhankelijk van het feilloos aanvoelen van hun kuddegenoten. Zo weten ze of het veilig is of niet, of ze rustig kunnen grazen of op de vlucht moeten. Dit oerinstinct werkt voor paarden precies hetzelfde in contact met mensen. Het is voor hen een natuurlijke manier om contact te maken.
De meeste mensen hebben zoiets wel eens eerder gehoord, maar interpreteren deze ‘gave’ van paarden op een iets andere manier dan ik. Deze mensen zeggen namelijk:
“Je moet niet laten merken dat je bang bent! Dat voelen ze!”
Eigenlijk een super interessante uitspraak. Want hoe doe je dat dan? Dat niet laten merken… En vooral: waarom zou je dit voor paarden/anderen geheim moeten houden? Wat is ‘de ramp’ als de ander weet dat jij het spannend vindt of misschien zelfs wel bang bent?
Ik geloof dat je aan een paard gevoelens niet kunt verbloemen of geheim kunt houden. Paarden maken juist op dat niveau contact met anderen, dat is hun specialiteit. Volgens mij is de kans dat wanneer jij jezelf oplegt je angst niet ‘te tonen’, de spanning alleen maar toeneemt en het paard ook die extra spanning waarneemt en daar op reageert.
In mijn overtuiging helpt het om dat te doen wat je angst doet afnemen, niet zozeer voor het paard, maar vooral voor jezelf. Meestal houdt dat in dat je erkent dat je iets spannend vindt en dat ‘deelt’. Er open en eerlijk over zijn, maakt vaak dat het gelijk al veel minder spannend is. Wat eigenlijk vooral interessant is; hoe doe je dat in je dagelijks leven?
Erken dat je iets spannend vindt en deel het.
In het coachen met paarden maak ik continu verbinding tussen dat wat er op dat moment bij de paarden gebeurt en hoe dat in je dagelijks leven zit.
Hoe ga je er in het dagelijks leven mee om als iets spannend of eng is?
Vrijwel altijd is dat op een vergelijkbare manier. Het is namelijk jouw manier om met iets wat jij eng vindt om te gaan. En als jij tevreden bent met die manier, als het goed voor je werkt en je er prettig bij voelt, dan is dat prima! Niks meer aan doen!
Maar het kan zijn dat je iets anders zou willen. Dat de manier waarop je het nu doet extra (onnodige) spanning oplevert en je daarom super veel energie kost.
Paarden zijn perfect om iets nieuws mee uit te proberen. Want niet alleen paarden ‘pikken op’ hoe jij je voelt, mensen doen dat ook. Het zijn niet zozeer de woorden waarmee we communiceren, vooral de energie erachter (non verbale communicatie) die bepaalt hoe onze boodschap overkomt.
Ik zou diegene die de uitspraak doen dat je angst niet moet laten merken, uit willen nodigen om een stukje met één van mijn paarden te lopen. Om op dat moment heel bewust te ervaren hoe dat voor je is. Vervolgens zou ik je uitnodigen om dezelfde oefening nog eens te doen, maar dan ‘anders’. Om open te zijn over dat je het super spannend vindt. Niet te doen alsof het er niet is en op eieren te lopen, hyper alert op hoe de ander reageert. Maar om het even helemaal okay te vinden van jezelf dat het spannend of eng is. Om vervolgens te ervaren hoe dat is. En wat dit doet in het contact tussen jou en het paard… En hoe zou dit voor je werken in het dagelijks leven…?
Als jij overweegt je manier van omgaan met spanning voor eens en voor altijd aan te willen pakken, maar heb je nog geen afspraak met mij gemaakt omdat die paarden je niet zo aanstaan?
Weet dan, dat dit juist een extra reden kan zijn om het wél te doen. Als omgaan met spanning je ding is, hoe ideaal is het dan om hier effectief mee aan de slag te gaan op het moment dat je daadwerkelijk spanning ervaart?!